Μέσω «εμφυλίου» προέκυψε το πρώτο ελληνικό μετάλλιο για το τζούντο μέσα στο 2014, όμως ακόμη κι αν δεν το πανηγύρισε όπως θα έκανε με οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο, η αξία του παραμένει σταθερά μεγάλη. Ο Αλέξης Ντανατσίδης, λίγες ώρες μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Όπεν της Σόφιας απέναντι στον συναθλητή και φίλο του, Ρομάν Μουστόπουλο, μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) και αποκάλυψε πώς νιώθει ένας αθλητής που καλείται να έχει μια τέτοια αποστολή, που ισοδυναμεί μάλιστα με μετάλλιο.
«Θα μπορούσαν να έχουν έρθει τα πράγματα έτσι ώστε να πάρουμε και οι δύο μετάλλιο στη Σόφια. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Αντίθετα βρεθήκαμε αντίπαλοι στον τελικό των ρεπεσάζ. Εκεί αφήνεις στην άκρη τις φιλίες. Ακόμη και αδελφός να είναι, παλεύεις για να νικήσεις. Μέσα στο τατάμι δεν κοιτάς τίποτα. Το ίδιο έκανε και ο Ρομάν, όπως θα έκανε και οποιοσδήποτε άλλος αθλητής στη θέση του. Η νίκη είναι το κίνητρό σου, αφού μέσω αυτής μπορείς να κάνεις το κάτι παραπάνω. Στο τέλος η χαρά είναι περίπου η ίδια με αυτή που θα είχες σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Προσωπικά δεν το πανηγυρίζω όπως θα έκανα απέναντι σε κάποιον άλλον αντίπαλο», είπε ο Ντανατσίδης, ο οποίος διπλασίασε τις νίκες του απέναντι στον Μουστόπουλο στις μεταξύ τους αναμετρήσεις τους 10 τελευταίους μήνες.
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στους Νέους, αναφέρθηκε και στους νέους κανονισμούς που υπάρχουν εδώ και λίγες εβδομάδες στο άθλημα, τονίζοντας ότι «υπάρχει κίνδυνος να χάσεις ένα δικό σου ματς εξαιτίας των συνεχόμενων ποινών που δίνουν οι διαιτητές. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην περίπτωση που υπάρχει σωματική κόπωση μέσα στον αγώνα. Άμα νικάς και είσαι κουρασμένος, μπορεί να δεχθείς τέσσερις παρατηρήσεις-ποινές μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα και να χάσεις ένα δικό σου ματς».
Αναφορικά με την παρουσία του στο τουρνουά της Σόφιας είπε ότι «πίστευα ότι μπορούσα να φτάσω ακόμη πιο ψηλά, όμως ένα λάθος απέναντι στην Μαυροβούνιο μου στέρησε ενδεχομένως και το χρυσό μετάλλιο. Ενώ άρχισα καλά στον αγώνα με τον Μρβάλιεβιτς, έκανα το λάθος και έπεσα. Εάν το συνέχιζα θα είχα νικήσει. Πλέον ρίχνω όλο μου το βάρος σε μία σημαντικότερη διοργάνωση, το Γκραν Σλαμ του Παρισιού, όπου εκεί θα μετρήσω δυνάμεις. Θα ήταν σημαντικό να υπάρχει συνέχεια στα μετάλλια, όμως είναι δύσκολο. Αυτό που έχω να κάνω είναι να προσπαθήσω πάντως».
Κλείνοντας αναφέρθηκε και στους εφετινούς στόχους, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την παρουσία του στα… υψηλά πατώματα που παγκοσμίου ranking list των ανδρών. «Θέλω να βρίσκομαι μέσα στους 10-15 πρώτους της παγκόσμιας κατάταξης. Δεν είναι εύκολο αυτό για όλους εμάς τους νεαρούς σε ηλικία αθλητές. Μόνο ο Ηλίας (σ.σ. Ηλιάδης) είναι σε θέση να βρίσκεται στην κορυφή. Όμως εμείς από την πλευρά μας πρέπει να προσπαθήσουμε για να το καταφέρουμε. Είναι στο χέρι μας».