«Δεν θα μπορούσα να είμαι δυσαρεστημένη από το χάλκινο μετάλλιο. Εδώ βογγάμε για να μπορέσουμε να κατακτήσουμε μια θέση στο βάθρο, οπότε αν ήμουν και στεναχωρημένη, τότε θα ήμουν παράλογη». Για πρώτη φορά σε διοργάνωση γυναικών (σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια), η Ιουλιέτα Μπουκουβάλα γεύεται τη χαρά ενός μεταλλίου, αφού έως τώρα η… αγαπημένη της θέση ήταν η 5η.
«Η πέμπτη θέση ανήκει στο παρελθόν. Τον ξορκίσαμε τον δαίμονα και μάλιστα στη μεγαλύτερη διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι μια μοναδική στιγμή για μένα αλλά και για όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μου. Με τον προπονητή μου, τον Βλαδίμηρο Παπαδόπουλο, είχαμε μια καλή συνεργασία και με κράτησε ήρεμη καθ` όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας αλλά και σήμερα. Δεν με άγχωσε καθόλου και πίστεψε σε μένα. Λειτουργήσαμε λες και παίζαμε σε ένα μικρό τουρνουά και όχι σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα και αυτό βοήθησε σημαντικά ώστε να μην αγχωθώ. Ένα κομμάτι αυτό του μεταλλίου ανήκει σε αυτόν τον άνθρωπο», είπε η αθλήτρια του Νικηφόρου Ανατολής Ιωαννίνων.
Και συνέχισε: «Η παρουσία μου στο προπονητικό καμπ της Ρώμης αλλά και το 10ήμερο στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στο Τσοκούμπα βοήθησαν πολύ ώστε να παρουσιάσω τη σημερινή εικόνα. Ένοιωσα δυνατή και αν δεν είχα δεχθεί την άδικη παρατήρηση στον αγώνα με την Μοντέιρο, ίσως τα πράγματα να ήταν ακόμη καλύτερα. Όμως, αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία σημασία, αφού έχω κρεμασμένο στο στήθος μου ένα τόσο βαρύ μετάλλιο. Στην άκρη του μυαλού μου βρίσκεται πάντα το Λονδίνο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, γι` αυτό και εξακολουθώ να παλεύω και να ιδρώνω. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά θα κυλήσουν έτσι όπως ακριβώς πρέπει ώστε το Τόκιο θα αποτελέσει μόνο την αρχή».
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΟΤ