Από το 2004 στο «τιμόνι» του ελληνικού αθλητισμού βρίσκεται ο Γιώργος Ορφανός. Άνθρωπος του «χώρου», παλαιός ποδοσφαιριστής, καθημερινά τοποθετεί ψηλότερα τους στόχους του, ώστε να υλοποιηθεί το όραμα που έχει για τον αθλητισμό. Με τον υφυπουργό Πολιτισμού, αρμόδιο για θέματα Αθλητισμού, συναντηθήκαμε μια ημέρα μετά το ταξίδι του στην Αμερική, όπου ήταν τελετάρχης στην παρέλαση του ελληνισμού, για την 25η Μαρτίου, στο Σικάγο. Έξω από το γραφείο του δεκάδες άνθρωποι του αθλητισμού ζητούσαν ένα ραντεβού. Παρά την κούραση από το ταξίδι ο υφυπουργός, χωρίς τζετ λαγκ, τους δεχόταν όλους υπομονετικά.
– Ποιές συναντήσεις είχατε στις ΗΠΑ και πόσο αυτές οι επαφές μπορεί να βοηθήσουν τον ελληνικό αθλητισμό;
«Η κύρια αποστολή μου ήταν να βρεθώ με τους ομογενείς. Ήμουν ο τελετάρχης της μεγάλης παρέλασης στο Σικάγο, μαζί με κάποιον άνθρωπο του αθλητισμού, τον Γιαννούλια, έναν Έλληνα της Αμερικής, 30 ετών, ο οποίος είχε παίξει μπάσκετ στον Πανιώνιο. Είναι, ουσιαστικά, ο υπουργός Οικονομικών της Πολιτείας του Ιλινόις. Υπήρξαν αρκετές επαφές με την ομογένεια. Πήγα σε ελληνικά σχολεία, στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Μαζί μου ήταν οι Ολυμπιονίκες, Αιμίλιος Παπαθανασίου και Ευτυχία Καραγιάννη. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την παρουσία τους. Μάλιστα, κάποια από αυτά υποσχέθηκαν ότι μια ημέρα θα πάρουν μέρος σε αγώνες υψηλού επιπέδου με τη φανέλα της εθνικής Ελλάδος. Με τα σχολεία κανονίσαμε να υπάρξουν και ανταλλαγές, καθώς θεωρούμε ότι η παρουσία τους στην Ελλάδα θα δυναμώσει το εθνικό τους φρόνημα. Σε αυτά τα σχολεία υπήρχαν και παιδιά 5ης γενιάς. Τους δώσαμε βιβλία που αφορούν την πρόοδο του αθλητισμού μας. Υπήρξε και μια συνάντηση εξαιρετικού ενδιαφέροντος στο Λευκό Οίκο, όπου ο πρόεδρος, Τζορτζ Μπους, ενώπιον της ελληνικής ομογένειας και της ελληνικής αντιπροσωπείας, διάβασε το κεντρικό του μήνυμα για την επέτειο της ανεξαρτησίας. Πιστεύω ότι εάν κάνω ένα τελικό απολογισμό, θα είναι εξαιρετικός. Πήραμε και δώσαμε ηθική στήριξη.»
– Πριν από λίγες ημέρες κλείσατε τρία χρόνια παρουσίας σε αυτή τη θέση. Σε ποιό σημείο βρίσκεται το όραμά σας για τον ελληνικό αθλητισμό και τι απομένει ακόμα για να ολοκληρωθεί;
«Ο ελληνικός αθλητισμός περνάει μια από τις καλές του περιόδους. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπολογίζουμε ότι αυτοί που αθλούνται, έχουν αυξηθεί κατά 40%. Τα προγράμματα του μαζικού αθλητισμού, που γίνονται σε όλη τη χώρα σε συνεργασία με δήμους, φυλακές, ιδρύματα, πλησιάζουν τις 10.000. Αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουμε. Οι μελέτες λένε, ότι η άσκηση είναι συνυφασμένη με την καλύτερη ποιότητα ζωής. Πιστεύουμε ότι αυτό το κομμάτι, το οποίο αναδιαρθρώσαμε, μάς δίνει μια ώθηση. Από την άλλη πλευρά έχουμε τα καλά αποτελέσματα των αθλητών μας. Πρόσφατα είδαμε τις ομάδες μας στο πόλο να μπαίνουν στην οχτάδα του κόσμου, πήραμε μετάλλιο στην ανοιχτή θάλασσα, τα παιδιά του τζούντο φέρνουν μετάλλια και δείχνουν μια θετική εικόνα, καθώς βαδίζουμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Λούης Τσάτουμας στο στίβο κλπ. Έχω μια αρχή: δεν θέλω να πιστώνεται η πολιτική εξουσία τις επιτυχίες των αθλητών. Πρόκειται για μια δική τους προσπάθεια, μια μάχη που δίνουν. Εμείς παρέχουμε όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες. Πιστεύω ότι έχουμε ομαλοποιήσει το θέμα των χρηματοδοτήσεων και τη λειτουργία και των ομοσπονδιών. Πληρώνουμε τα προγράμματα μαζικού αθλητισμού. Κατεβάσαμε το χρέος μας από τα 250.000.000 κάτω από τα 40.000.000. Ήταν θαύμα αυτό. Καταφέραμε με την ολυμπιακή χρονιά να μη μείνει χρέος. Τώρα, το 2007, ήδη, δώσαμε τη δεύτερη δόση από την επιχορήγηση για τις ομοσπονδίες. Μπήκε μία τάξη. Δεν μου αρέσει η νίκη που προέρχεται από μη υγιή μέσα. Και όπου μη υγιή μέσα, εννοώ το ντόπινγκ, τη διαιτησία, τους κριτές, όλους αυτούς που μπορούν να επηρεάζουν τ’ αποτελέσματα. Έχω τοποθετηθεί απέναντι από αυτές τις δράσεις. Αν με ρωτάτε τρία χρόνια μετά, εάν είμαι ικανοποιημένος, η απάντηση είναι ναι. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα που πρέπει να γίνουν και αυτά τα δουλεύουμε. Το κομμάτι που υπήρχε στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, για τον αθλητισμό, έχει υλοποιηθεί στο μεγαλύτερό του τμήμα.»
Με το Γιώργο Ορφανό συναντηθήκαμε μία ημέρα πριν από τα θλιβερά επεισόδια που είχαν ως αφορμή έναν αγώνα βόλεϊ γυναικών και ως συνέπεια το θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο κ. υπουργός στάθηκε στο θέμα της βίας…
«Δεν ανέχομαι τη βία. Λένε ότι δεν τελειώνει. Και εγώ λέω ότι δεν τελειώνει, αλλά δεν θυμάμαι πουθενά να τέλειωσε από μια απλή απόφαση υπουργού. Αυτό θέλει μάχη, συμμαχίες, χρόνο. Εμείς στα 2,5 χρόνια που ξεκινήσαμε την εφαρμογή και έχουμε κάτω από τα μισά επεισόδια, πολλές συλλήψεις, φυλακίσεις. Αυτό δεν το λέω ως κατόρθωμα, αλλά ως μήνυμα: κανένας δεν θα μπορεί ατιμωρητί να μετέχει σε πράξεις βίας. Επίσης, ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός μας για τις κάμερες. Από δω και πέρα θα τρέξει το σύστημα ελέγχου που θέλουμε και μέσα στα γήπεδα.»
Στο τζούντο υπάρχει υποδομή…
Ο Γιώργος Ορφανός μπορεί να ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, αλλά έχει αρκετές γνώσεις και για το τζούντο. Παρακολουθεί αγώνες, γνωρίζει κανονισμούς και την ορολογία.
«Μου αρέσει ως άθλημα και έχει υψηλή τεχνική. Τις περισσότερες φορές δεν φέρνει η δύναμη το αποτέλεσμα, αλλά το πως στέκεται ο αθλητής στο τατάμι.»
– Πώς κρίνεται την πορεία της ελληνικής ομοσπονδίας και πώς βλέπεται την ανάπτυξη του αθλήματος, που είναι ραγδαία;
«Βλέπω ότι γίνεται καλή δουλειά. Θα έλεγα πολύ καλή δουλειά. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας είναι ένας άνθρωπος που ασχολείται αρκετές ώρες με το άθλημα. Το διοικητικό συμβούλιο έχει φροντίσει να λειάνει αντιθέσεις του παρελθόντος. Λειτουργούν σαν μια ομάδα. Βλέπω τους πρωταθλητές ότι φέρνουν επιτυχίες, αλλά έρχονται και άλλοι από πίσω. Δεν στέκονται ότι έχουν έναν Ολυμπιονίκη. Υπάρχει σωστή προεργασία και αυτή αποδίδει αποτελέσματα. Γι` αυτό και εμείς από την πλευρά μας, δώσαμε ώθηση και στα οικονομικά τους. Στηρίζουμε αυτές τις προσπάθειες. Βλέπουμε ότι έχει μπει μια τάξη και στα οικονομικά. Προσπαθούν να μη χρωστάνε. Πρόκειται για μια ομοσπονδία που λειτουργεί με καλούς κανόνες και φέρνει καλά αποτελέσματα γιατί δουλεύει την ανάπτυξη και τις υποδομές. Το τζούντο είναι ένα άθλημα που εκπροσωπεί την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο.»
– Η οικογένειά σας είχε ανέκαθεν άριστες σχέσεις με τον αθλητισμό. Πρέπει οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να κάνουν αθλητισμό;
«Για εμένα είναι το πρώτο, παράλληλα με τη γνώση. Αν θέλουμε να ωθήσουμε τα παιδιά μας να μορφωθούν, να πάρουν πτυχία, να μάθουν γλώσσες, εκείνο το οποίο θα βοηθήσει τα παιδιά να το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο, θα είναι ν’ ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Να μπουν μικρά στο κολυμβητήριο, στο στίβο, στα ταπί, να πάρουν γενικές γνώσεις και όταν μεγαλώσουν θα μπορέσουν να κάνουν την επιλογή τους σε αυτό που θα τους αρέσει. Θα έλεγα να μην είναι στη σκέψη τους ως βασικό κριτήριο ο πρωταθλητισμός, αλλά ο αθλητισμός. Το πως τα παιδιά τους θα χαρούν και θα απολαύσουν λίγες ώρες ξενοιασιάς μαζί με τους φίλους τους. Θα κλάψουν γιατί θα χάσουν, ή θα χαρούν γιατί θα νικήσουν. Μέσα από την κούραση θα αποκτήσουν ευεξία και ποιότητα ζωής. Εμένα όλα τα παιδιά μου έχουν κάνει αθλητισμό. Η μία κόρη μπάσκετ και βόλεϊ κι ο γιος στο βόλεϊ. Αυτό είναι κεντρικό μήνυμα: στείλτε τα παιδιά σας στον αθλητισμό. Θα ήθελα να προσθέσω ότι, στο επίπεδο των υπουργών Αθλητισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουμε υιοθετήσει μια πρακτική που λέει να δώσουμε περισσότερη φυσική εκπαίδευση στους πολίτες μας. Διεκδικούμε, τουλάχιστον, στις μικρότερες ηλικίες μια τρίτη ώρα μάθημα γυμναστικής στα σχολεία. Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητη.»
– Και εσείς, στο παρελθόν, ασχοληθήκατε με τον αθλητισμό. Από τη θητεία σας στο υφυπουργείο τι παραπάνω αποκομίσατε;
«Κατ’ αρχήν, στο κομμάτι της παρακολούθησης, βρέθηκα σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε παγκόσμια πρωταθλήματα, φέραμε μεγάλες επιτυχίες στα ομαδικά αθλήματα, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, στο πόλο, το βόλεϊ, το χάντμπολ. Οι χώρες που διοργανώνουν Ολυμπιακούς Αγώνες επιδιώκουν, στην έδρα τους, να έχουν περισσότερες διακρίσεις. Στη συνέχεια, ακολουθεί η πτώση. Σε εμάς δεν υπήρξε αυτή η πτώση. Αυτό σημαίνει ότι από πίσω υπάρχει υποδομή.»
– Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου πλησιάζουν. Θα τα καταφέρουν οι αθλητές μας να συλλέξουν μετάλλια;
«Κάποια ομαδικά αθλήματα δεν θα βρίσκονται εκεί, αλλά πιστεύω ότι θα έχουμε καλά αποτελέσματα.»
– Αν σας ζητούσα να μου πείτε το αγαπημένο σας άθλημα…
«Για να πω την αλήθεια εκείνο που παρακολουθώ περισσότερο είναι ο στίβος. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ βλέπουμε, γιατί υπάρχει πληθώρα γεγονότων. Μ’ αρέσει η κολύμβηση, αλλά και όλα τ’ αθλήματα. Πάω ξιφασκία, ιππασία, σκοποβολή, μπάντμιντον με την ίδια χαρά που πηγαίνω και στο ποδόσφαιρο. Βλέπω στον αθλητισμό, την προσπάθεια. Τελευταία είχα πάει σε αγώνες χιονοδρομίας, ενώ μου άρεσε το καλλιτεχνικό πατινάζ, στους χειμερινούς του 2006. Υψηλό θέαμα. Εμείς είμαστε αρκετά πίσω, αλλά κάνουμε μια συγκροτημένη προσπάθεια για να χτίσουμε παγοδρόμια.»
– Από το 2004 βρίσκεστε κοντά σε όλα τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Ασκείτε τα κοινοβουλευτικά σας καθήκοντα, είσαστε οικογενειάρχης, πώς τα προλαβαίνετε όλα; Μήπως έχετε κλωνοποιηθεί;
«Πρόκειται για μια συνεχή προσπάθεια που περιέχει λιγότερο ύπνο. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα απολαμβάνοντας, παράλληλα, τα οφέλη του Μορφέα. Από την άλλη όταν αισθάνεσαι ότι κάποια πράγματα πηγαίνουν καλύτερα, παίρνεις κουράγιο. Το ξεκίνημα της χρονιάς επιφύλασσε θετικά στοιχεία. Τόσο οι μετρήσεις σε προσωπικό επίπεδο, όσο και του χώρου, του οποίου ηγούμαι. Η έκφραση ικανοποίησης από τους πολίτες ήταν σε τόσο υψηλό επίπεδο και αποτέλεσε για εμένα ένα ευχάριστο μήνυμα.»
– Σας… ντόπαρε θετικά..
«Κάποιοι σε μια τόσο δύσκολη κοινωνία, που δύσκολα αναγνωρίζονται οι προσπάθειες, δείχνουν ότι εκτιμούν την προσπάθεια. Το γεγονός ότι υπάρχει τέτοια υψηλή εκτίμηση είναι ένα όπλο για να συνεχίσουμε με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό.»