Ο Ηλίας Ηλιάδης καλεσμένος στην «Αθλητική Κυριακή» της ΔΤ

Για όλους και για όλα μίλησε ο Ηλίας Ηλιάδης στην «Αθλητική Κυριακή» της Δημόσιας Τηλεόρασης. Ο Mr. Ippon του παγκοσμίου τζούντο, αναφέρθηκε στις μεγάλες του επιτυχίες και στις θυσίες που απαιτούνται γι΄αυτές: “”Ο,τι έχω κάνει, το’χω κάνει με μεγάλες θυσίες και σκληρές, καθημερινές προπονήσεις. Μόνο με θυσίες και υπομονή μπορείς να φτάσεις στην κορυφή. ‘Οταν προετοιμάζομαι για παγκόσμιο πρωτάθλημα και ολυμπιακούς αγώνες, μένω για δύο μήνες μακριά από την οικογένειά μου. Προπονούμαι πάνω από 7-8 ώρες καθημερινά και η ρουτίνα μου είναι συγκεκριμένη, προπόνηση-μπάνιο-φαγητό-ύπνος. Τίποτ΄άλλο απολύτως. ‘Οποιος θέλει να πάει ψηλά, πρέπει να ξεχάσει τη ζωή έτσι όπως την ξέρει. Επίσης ακόμη και τώρα πριν μπω στον αγώνα έχω άγχος και λέω ότι πρέπει να κερδίσω. Μόλις όμως μπω στο τατάμι, τα ξεχνάω όλα. Για να γίνεις όμως σπουδαίος τζουντόκα, χρειάζεται σεβασμός, πειθαρχεία και ευγένεια”.

Μιλώντας για τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα της χώρας που επηρεάζουν και το τζούντο τόνισε:” Υπάρχουν πολλά παιδιά με μεγάλο ταλέντο που προσπαθούν χωρίς καθόλου χρήματα και χωρίς κίνητρα. Φυσικά και είναι μια δύσκολη περίοδος για τη χώρα μας, αλλά πρέπει να κάνουμε υπομονή-αυτό λέω και στους νέους αθλητές 15-16 ετών. Πιστεύω όμως ότι κάποια στιγμή θα διορθωθούν τα πράγματα. Βέβαια και σε εμάς χρωστά η πολιτεία χρήματα, από πριμ σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα. Ευτυχώς μας στηρίζει η ομοσπονδία-και την ευχαριστώ γι΄αυτό αλλά και γενικά η οικογένεια του τζούντο.

Αναφέρθηκε και για τα πρώτα χρόνια που ήρθε στην Ελλάδα: “Ηρθα σε ηλικία 15 χρονών στην Ελλάδα. Στην αρχή ήταν όλα πολύ δύσκολα-δεν ήξερα ανθρώπους, δεν ήξερα τη γλώσσα. Ευτυχώς με στήριξε πολύ ο πατέρας μου και προπονητής μου. Κάποιοι κακοπροαίρετοι έλεγαν ότι είμαι ξένος αλλά είμαι ‘Ελληνας. Αγαπάω πολύ τη χώρα μου και όταν έρχομαι στο αεροδρόμιο μου’ρχεται να… φιλήσω το χώμα. ‘Ολα τα μεγάλα και σημαντικά, οικογένεια και επιτυχίες τα έκανα εδώ. Μάλιστα, η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα μου ήταν όταν μπήκα πρώτος ως σημαιοφόρος στους ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008 που ήταν μεγάλη τιμή”.

Για την πίστη του και το θέμα της θρησκείας είπε: “Πιστεύω πολύ στο Θεό και πιστεύω ότι όλα όσα κάνουμε και μας συμβαίνουν είναι γραμμένα. Πάω συχνά στο ‘Αγιον ‘Ορος και ήταν μεγάλη μου επιθυμία να αφιερώσω εκεί το χάλκινο μετάλλιο των ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου. Χωρίς τη βοήθεια του Θεού δε γίνεται τίποτα-πάντα προσεύχομαι και κάνω το σταυρό μου πριν τους αγώνες γιατί έτσι παίρνω δύναμη”.

Σχετικά με τη σχέση του με τον πατέρα και εθνικό προπονητή Νίκο Ηλιάδη δήλωσε: “Με τον πατέρα μου έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση, μια πνευματική σχέση. Επικοινωνούμε χωρίς να χρειάζεται να πούμε τίποτα. Εκτός απ΄αυτό είναι ο άνθρωπος που παλεύει συνεχώς για το τζούντο και το αγαπά πάρα πολύ. Προσπαθεί για να το πηγαίνει ολοένα και ψηλότερα. Ακόμη και η διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος u-18 από τη χώρα μας του χρόνου το καλοκαίρι μας δόθηκε κυρίως από τις προσπάθειές του. Πρόκειται για μια μεγάλη τιμή για τη χώρα μας αυτή η διοργάνωση, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά.”

Σχετικά με την οικογένειά του: “Είμαστε μια αθλητική οικογένεια. Η γυναίκα μου, όπως και η κόρη μου παίζουν τένις. ‘Οταν σκέφτομαι για τη μικρή ότι μπορεί να κερδίσει αγώνα, μου’ρχεται να… πεθάνω. ‘Οσο για τον γιο μου, τον Ηρακλή, αν και δύο ετών, έρχεται μαζί μου στο γυμναστήριο και “παλεύει”. Αυτή είναι η μια μου οικογένεια, η άλλη είναι το τζούντο”.

Πατήστε εδώ για το σχετικό link…

X