ΛΟΝΔΙΝΟ 2012: Ηλίας Ηλιάδης, το ελληνικό πνεύμα «ζει και βασιλεύει»

«Το χάλκινο φαίνεται λίγο για εσένα αγόρι μου, αλλά ο χαρακτήρας που δείχνεις είναι το υλικό που είναι φτιαγμένοι οι πρωταθλητές». Ο δύο φορές ασημένιος Ολυμπιονίκης του ταεκβοντό, Αλέξανδρος Νικολαίδης από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο το προφίλ ενός αθλητή που είναι γεννημένος για να είναι νικητής. Γιατί μπορεί ο Ηλίας Ηλιάδης σήμερα να μην κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο των -90 κιλών στο Ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου, ωστόσο για ακόμη μία διοργάνωση έδειξε ότι διαθέτει τη στόφα του αθλητή που έχει μάθει να βγαίνει νικητής από τα δύσκολα, αναδεικνύοντάς τον σε παγκόσμιο φαινόμενο για το άθλημα του τζούντο. Δεν είναι τυχαίο που οι Ιάπωνες, οι άνθρωποι που «γέννησαν» το άθλημα και το «καλλιεργούν» όσο κανείς άλλον στον κόσμο, υποκλίνονται στο ταλέντο του, με τον «μεγάλο» Γιασουχίρο Γιαμασίτα να δηλώνει σε κάθε ευκαιρία θαυμαστής του. Το ίδιο κάνουν οι διοικούντες τόσο της ευρωπαϊκής όσο και της παγκόσμιας ομοσπονδίας, ενώ (επιτέλους) ήρθε η ώρα και για τους Έλληνες να αναγνωρίσουν το πολύ μεγάλο ταλέντο του. Ειδικά αυτοί που «γυμνάζονται και αγωνίζονται ως επαγγελματίες, αλλά αμείβονται ως ερασιτέχνες», όπως είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Αλέξανδρος Νικολαίδης, το μήνυμα του οποίου στο facebook για τον Mr. Ippon του παγκοσμίου τζούντο, εκτός του ότι συγκέντρωσε θετικότατα σχόλια, αποδεικνύει περίτρανα ότι το ελληνικό πνεύμα «ζει και βασιλεύει»!

Το ελληνικό πνεύμα τίμησε και ο Ηλίας Ηλιάδης με τον πανηγυρισμό του αμέσως μετά την ολοκλήρωση του τελικού. Έπιασε το τζουντόκι στο σημείο του εθνόσημου, αφιερώνοντας στην Ελλάδα, τη χώρα που αγαπάει και στην οποία ο ίδιος δημιούργησε την οικογένεια του, το δεύτερο Ολυμπιακό μετάλλιο της καριέρας του. Το 2004 στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών ήταν χρυσός στα -81 κιλά και σήμερα, στο Λονδίνο, χάλκινος από καθαρή ατυχία. Ή καλύτερα από έναν ανώτερο αντίπαλο, τον Ρώσο, όπως παραδέχθηκε ο τζουντόκα του Φίλιππου Αμυνταίου αμέσως μετά τα προημιτελικά. Η ήττα δεν τον πτόησε. Θα έλεγε κανείς ότι τον πείσμωσε. Είχε έρθει για το χρυσό και όμως πλέον ήταν υποχρεωμένος να παλέψει για το χάλκινο. Μπορεί να μην του άρεσε ως ιδέα, όμως έπρεπε να κάνει το καθήκον του. Και σε αυτό το κομμάτι ήταν συνεπής. Νίκησε με τυπικές διαδικασίες τον Αυστραλό Μαρκ Άντονι σε μια επίδειξη υψηλής τεχνικής, ενώ με εξαιρετική στρατηγική στον τελικό των ρεπεσάζ έφτασε στη νίκη επί του Βραζιλιάνου Τιάγκο Καμίλο που ισοδυναμούσε και με το χάλκινο μετάλλιο της κατηγορίας.

Ο ίδιος είπε ότι το μετάλλιο θα το στείλει στο Άγιο Όρος, κάτι προφανώς που είχε τάξει όταν επικαλούνταν τη βοήθεια του Θεού στην πορεία για το Λονδίνο και την καταξίωση. Και τις υποσχέσεις του σε Θεό και ανθρώπους ξέρει να τις κρατάει, αφού πριν φύγει από την Αθήνα για το Λονδίνο, είχε τάξει στο μικρό του παιδί ένα μετάλλιο. Άλλωστε το ίδιο είχε κάνει και πριν από επτά χρόνια στο Κάιρο, όταν λίγο μετά τη γέννηση της κόρης τους Μαρίας, της είχε τάξει μετάλλιο από το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Σε εκείνη την περίπτωση ήταν ασημένιο, σήμερα χάλκινο. Η Μαρία ήταν και η πρώτη που έτρεξε στην αγκαλιά του αμέσως με την ολοκλήρωση του αγώνα με τον Βραζιλιάνο. Κοντά και η γυναίκα του Λία, αλλά και οι αδελφές και ξαδέλφες του, που καθ` όλη τη διάρκεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων του Ηλία, ήταν εκεί, φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του…

Η πορεία του Ηλία Ηλιάδη προς το χάλκινο μετάλλιο:

[1:08] Ραντλ: Shido (παρατήρηση)

[1:08] Ηλιάδης: Shido (παρατήρηση)

[3:04] Ραντλ: Shido (παρατήρη)

[3:45] ΗΛΙΑΔΗ: Waza-ari (Tsuri-goshi)

[1:27] Μπάουζα: Shido (παρατήρηση)

[2:42] Μπάουζα: Shido (παρατήρηση)

[4:13] Μπάουζα: Shido (παρατήρηση)

[2:47] Ντενίσοφ: Yuko

[4:49] Ντενίσοφ: Yuko

[0:40] Ηλιάδης: Ippon (Sode-tsurikomi-goshi)

[3:06] Καμίλο: Shido (παρατήρηση)

[4:23] Καμίλο: Shido (παρατήρηση

[4:51] Ηλιάδης: Shido (παρατήρηση)

ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ-ΜΠΕ